Geen spin

Het zijn niet de met dauw bespannen draden,

de parelende druppels met de glans

van zilver onder goudgekleurde blaren

die met de kleur van oudgeworden jaren

hier langzaam dalen in een trage levensdans.

Ook niet de prikkeldoppen van de nootjes van de beuk,

zij zijn het niet. Verscholen eikels in het bos

zeggen hun eigen klein verhaal. Zijn leuk

met  bolle mutsjes op hun groene kop. Staan los

maar zullen opgaan in een grootse, weidse kosmos.

Helaas en nergens zit een spin in het centraal geheim.

Het niets wijst naar het gaan der dingen

waarover wij derhalve psalmen zingen

aan iets dat uit het midden van het slijm

de wereld heeft vandaan doen springen.

Zo wordt ons herfstig liedje van verlangen

de bange basis van een eeuwenoud verhaal,

en ieder van ons spreekt een eigen taal.

Maar het is fake. Er is geen spin. Het is een web

waarin wij allen smadelijk zijn gevangen!