de pianist

naast je zie ik

je handen in vaart

getoetst, vingers los, hoor klank

gebonden in schoonheid,

het nagelaten proces:

herinnering aan

honderden tekens, geschreven als

reeksen vissenminiaturen

vastgeklonken aan snoeren,

muzische vangst.

langzaam verglijdt

glinstering uiteen

tot stilte.

pianist II

naast hem,

sla ik de bladen om.

onder zijn handen

komt de muziek, gevangen

in zwarte punten en lijnen,

wonderlijk tot leven.

hou oud wij geworden zijn,

denk ik, als ik wacht

op zijn knik: omslaan.

regel voor regel vouwt zich

open zoals binnen mij

de wijde hemel.

dromend klinkt de laatste toon.

stil sluit ik het boek.