Mona Lisa en Vincent van Gogh als liefdespaar

Samen:

Wij delen onze tijd, geleid door
Eros, die de liefde bereidt als bijna 
vanzelf .We hebben niets gevraagd
doch hij gaat ons voor, gevleugeld gelijk
een elf in een mytisch decor
door de eeuwen heen.

Vincent:

Waar de tijd schoonheid draagt en
ruimte nodig heeft voor groei,
daar komt de rosevingerige
dageraad tot bloei.
Zie hoe haar glimlach open gaat
en als een regenboog
van tinten staat
gebeeldhouwd in haar schoon gelaat.
Mijn lief bemint me.

Mona Lisa:

Zijn hoofd heeft de rosse gloed
van de landman die ploegend op zijn akker
doeken wakker schildert waar hel zonlicht blinkt
zoals het brandend vuur van zijn bloed.
De hoed is te klein. In zijn oor is het luisteren
woedend verminkt, maar, ik heb hem zo lief
mijn lief ! Zijn sterke werk. Hard en zacht.
Erfgoed van eens ontkend en veracht.
Schoonheid kent geen tijd als dag en nacht.
Ik heb hem lief, mijn lief.