 |
eerst nog, losgesneden, schreeuwen we longen los,
schoppen wind door de bomen.
takken breken, terwijl bomen bij bossen vergaan.
we sluiten de ogen. zijn ziende blind.
eenzaamheid drijft over de vlakte.
Wie nog adem heeft blaast
korsten van ijs op bevroren lippen.
overgeblevenen verliezen elkaar opnieuw.
er drijft een immense eenzaamheid over de vlakte.
later, geworden tot wat we zijn,
laten we sporen na waar we ook gaan.
verbrande dorpen, vernielde steden, gezonken schepen.
doden , massagraven, bomkraters en gewonden.
gehandicapten, honger en ziekten. Schaamluizen
en kindsoldaten. Ontheemden. Duizenden heen
en weer geschoven hulpeloze kinderen,
die luidkeels roepen.
Er zwerft een grote eenzaamheid door de vlakte.
No comments:
Post a Comment