Puree recept

hoe ik het doe:

Ochtend. Het begint met scheve rug, benen schuin uitslaan

over de bedrand. Gedaan. Omgedraaid weer terug,

want vergeten dat het licht nog aan was en ben opgestaan.

Douchen, de shampoo is op, dus sta ik met mijn natte kop

voor paal. Eigen schuld Aal! Haren en alles afgedroogd.

Toen de lange broek gepoogd met scheve rug. Twee benen

met beiden in de eerste pijp. Verdorie zit ik met mijn tenen

klem in de zoom. Wat  leip. Och, och, dit ochtendritueel

komt me de keel uit met geluid.  De spatten láát ik op de ruit.

Dan kom ik fris de kamer in maar heb meteen al tegenzin

in zo’n bak met havermout,  ze is weer lauw en bijna koud.

Buiten is het regenachtig. Grijs en grauw. En ik ben tachtig.

Alles is  één pot puree, nee, ik doe er niet aan mee.

Laat ik een gedicht gaan schrijven voor die frisse toffe wijven.

Kwieke  allococoschrijvers. Zij zijn van die schrijvenblijvers.

.

Nu zit ik wel in de puree want mijn leven valt niet mee.

Alles stamp ik door elkaar , nergens ben ik mee tevree.

Elk woord dat ik schrijf is raar. Regen buiten, prut van binnen

weet niet wat ik moet beginnen .Rijmen als een sinterklaas

iedere regel mal of dwaas. Zie je nu hoe ik mesjogge

als geprakte stijve trut, puur puree wrocht. Pot met prut.

Hoe met dikke vette logge zinnen, moeizaam ik hier zit te knoeien.

Nee, ik melk nog liever koeien die tenminste melk doen vloeien.

Ik zou moeten zeggen hoe of wat! Een pureetje? Je genept?

Diep zwart gat! voor ieder wat. Gestampte letters opgeschept.

Hutseltaal of Letterprak. Pruttelzin, Zinnenfrutsel. Woordrecept.

Dit is mijn eigenzinnig  pruttelpotje zinnenvol puree concept.